اشعار فارسی در وصف حضرت جعفر بن موسی(علیه السلام)
باز بر سر زد مرا شور غم افزای غریب
سوخت جانم را چه آذرسوز غمهای غریب
برد صبرم را زکف صبر و شکیبای غریب
در بیان آرام کدامین یک الم های غریب
شرح نتوان داد بی مداوای غریب
دردی از درد غریبی در جهان دشوار نیست
زانکه در غربت غریبان را کسی غمخوار نیست
کار ایشان غیر آه و ناله های زار نیست
همزبان همدمی جز دیدهی خونبار نیست
کنج دیوار است هر صبح و مسا جای غریب
خون دل باشد غریبان را غذا شام و سحر
غیر سوز تب طبیبی نیست ایشان را به سحر
هیچ کس را از دل پر دردشان نبود خبر
نیست دلسوزی به جز خون جگر اشک بصر
جز خدا نبود کس آگه از ابتلاهای غریب
یادم آمد اینجا از موسی بن جعفر آه آه
از غم بی منت های آن امام بی پناه
چهارده سال آن جفا آن منبع سرّ الله
ماند در زندان هارون لعین رو سیاه
بسته ی قید ستم آن ماه سیمای غریب
باوری غیر از غل و زنجیر آن سرور نداشت
همدمی جز سینه ی تنگ و دل مضطر نداشت
از غم معصومه اش خواب آن نکو منظر نداشت
غیر دیدار رضایش حسرت دیگر نداشت
دائم اندر سجده بود آن بی توانای غریب
بس که اندر زندان مانده بود آن مقتدا
پیکر زارش بُدی همچون هلال غم فزا
با زبان حال می گفت ای صبا گویا با رضا
از چه احوالی نمی پرسی از من باوفا
ای رضا جان شو دمی از مهر جویای غریب
گفت روزی با مسیب آن اسیر چرخ دون
از وفا یکدم ببر زین کنج زندان برون
تا وزد باد وطن بر جسم افکارم کنون
ظلمت زندانم از کف برده آرام سکون
شد زمان رفتنم یکدم کن احیای غریب
ای مسیب کنده و زنجیرم از گردن برآر
دست پائی این آخر زنم با حال زار
زهر هارون زد به قلب پر از خون شرار
بردم آخر حسرت روی عیالم در مزار
مردم اندر کنج زندان زار و تنهای غریب
ای مسیب یادم آمد جد مظلومم حسین
زان دمی کان منبع اسرار رب العالمین
العطش گویا فتاد از صدر زین روی زمین
کس نداد آبش به جز تیر و سنان تیغ کین
غوطه زد در بهر خون آن دُرّ یکتای غریب
شاعر : سید بیچاره
کتاب : گُلچین لَر گُلچینی به کوشش یوسف پیری
تایپ و انتشار : داریوش مصلح
در طواف حـــــرمت زمزمه ها می شنوم بوی جنت من از این صحن و سرا می شنوم
از ضـــــریح تو که زینت شـــــده با آب طلا عطر جانبخش همه اهل کســــا می شنوم
از ســر گـــنبد خضرای تو گلـــــــبانگ اذان با مناجــات و دگر ذکر و دعـــــــا می شنوم
حرمت مــــأمن آزرده دلان است یقــــین مـــــن ز آزاده دلان نام تـــو را می شـــــنوم
دردمندان همه کـــــوبند در خـــــانۀ تو نغــمه هایی که گرفتیم شـــــــفا، می شـنوم
از اســــیران در خــــانه ات ای باب مراد ناله هـــــایی که ز بندیم رهــــــــا، می شنوم
من در ایوان بلند تو به صد عشــق و امید بوی عــــطر حـــــرم اهل ولا می شـــــنوم
از دل صـــحن و سرای تو به آوای جــلی در ســـحرگاه همی ذکـــر خــدا می شنوم
جــعفر ای زاده موسی که عزیز همه ای در رواق و حرمت بوی رضــــا(ع) می شنوم
"آشنایم" که به صد شوق و شعف میگویم در طــواف حـرمت زمزمه هـــا می شنوم
شاعر : حاج حسن اصلانی
کتاب : در وصف جعفر بن موسی الکاظم علیه السلام
تایپ و انتشار : داریوش مصلح
ما فقیران درت را زعـــــطا کن نظــری تو که خود منبع عشق و ادبی، راهبری
در حریم حرمت خیل ملائک به صفند چه مقامی، چه جلالی و چه زیبا ثمری
حــوریان را به طـــواف حرمت فخر بود چه رسد بر من افسرده دلِ بی بصری
منظر گنبد خضرای تو بس دیدنی است پرچم سبز به بالاش کند جلوه گری
صاحب عزّ و جلالی و کرم، جود و سخا هر چه گویم، بود از منزلتت مختصری
تو گل باغ رســــولی و عــزیز زهرا(س) تویی از شاخۀ طوبی به یقین، برگ و بری
قدر تو خالق تو در دو جهان داند و بس ز مقامت من سرگشته چه دارم خبری
جعفری، زاده موسی که به ما مهمانی با وجودت چه کسی هست، نیازش به دری
زده بر عرش برین بارگـــهت طعنه ولی باز باید بسرایم که از آن نیز، سَری
پیشوا از تو گرفته است جلال و جبروت گرنبودی تو نبود هیچ از اینجا اثری
”آشنای” تو بود هرکه در این شهر بود خرم آنکس که زند در حرمت بال و پری
شاعر : حاج حسن اصلانی
کتاب : در وصف جعفر بن موسی الکاظم علیه السلام
تایپ و انتشار : داریوش مصلح
داریوش مصلح
