:: جعفر بن موسی الکاظم علیه السلام ::

باز بر سر زد مرا  شور غم افزای غریب

سوخت جانم را چه آذرسوز غمهای غریب

برد صبرم را زکف صبر و شکیبای غریب

در بیان آرام کدامین یک الم های غریب

شرح نتوان داد بی مداوای غریب

دردی از درد غریبی در جهان دشوار نیست

زانکه در غربت غریبان را کسی غمخوار نیست

کار ایشان غیر آه و ناله های زار نیست

همزبان همدمی جز دیدهی خونبار نیست

کنج دیوار است هر صبح و مسا جای غریب

خون دل باشد غریبان را غذا شام و سحر

غیر سوز تب طبیبی نیست ایشان را به سحر

هیچ کس را از دل پر دردشان نبود خبر

نیست دلسوزی به جز خون جگر اشک بصر

جز خدا نبود کس آگه از ابتلاهای غریب

یادم آمد اینجا از موسی بن جعفر آه آه

از غم بی منت های آن امام بی پناه

چهارده سال آن جفا آن منبع سرّ الله

ماند در زندان هارون لعین رو سیاه

بسته ی قید ستم آن ماه سیمای غریب

باوری غیر از غل و زنجیر آن سرور نداشت

همدمی جز سینه ی تنگ و دل مضطر نداشت

از غم معصومه اش خواب آن نکو منظر نداشت

غیر دیدار رضایش حسرت دیگر نداشت

دائم اندر سجده بود آن  بی توانای غریب

بس که اندر زندان مانده بود آن مقتدا

پیکر زارش بُدی همچون هلال غم فزا

با  زبان  حال  می گفت  ای  صبا  گویا  با  رضا

از چه  احوالی نمی پرسی  از  من  باوفا

ای رضا جان شو  دمی  از مهر  جویای  غریب

گفت روزی با مسیب آن اسیر چرخ دون

از وفا یکدم ببر زین کنج زندان برون

تا وزد باد وطن بر جسم افکارم کنون

ظلمت زندانم از کف برده آرام سکون

شد زمان رفتنم یکدم کن احیای غریب

ای مسیب کنده و زنجیرم از گردن برآر

دست پائی این آخر زنم با حال زار

زهر هارون زد به قلب پر از خون شرار

بردم آخر حسرت روی عیالم در مزار

مردم اندر کنج زندان زار و تنهای غریب

ای مسیب یادم آمد جد مظلومم حسین

زان دمی کان منبع اسرار رب العالمین

العطش گویا  فتاد از صدر زین روی زمین

کس نداد آبش به جز تیر و سنان تیغ کین

غوطه زد در بهر خون آن دُرّ یکتای غریب

شاعر : سید بیچاره

کتاب : گُلچین لَر گُلچینی به کوشش یوسف پیری

تایپ و انتشار : داریوش مصلح